تو این مدت هیچی از بابام ننوشتماینقدر نگفتم و ننوشتم و به هربهونه ای از فکر کردن بهش فرار کردم که حالا این درد و این خلا تلنبار شده و رو قلبم سنگینی میکنهالان که دارم تایپ میکنم و اشک میریزم نگاه های یواشکی پدرام رومه.کاراشو کنسل کرده و به بهونه تعمیر پارکت مونده خونه.فکر میکنم دیگه فرصتی نیست.باید به حرفش گوش کنم و تصمیم بگیرم.به بابا بگم حقیقتو.وقتشه ازدواج کنم.حس میکنم خیلی خودخواهم که بابارو تو این جهنم رهاش کردممن هرچقدرم اعتقادات بسته ی اون به تخمم نباشه ولی اون تو عذابه ازینکه دخترمطلقه ش تنها اون سر مملکت چه میکنه! قبل از عید بارها زنگ زد و التماس کرد برگردم پیشش و من به هزار بهونه ردش کردم.امروز صبح خیلی زود زنگ زد بهم خیلی مضطرب و نگران حرف میزد ،گریه کرد و فریاد میکشید و منو به روح مامانم قسم داد.بارها اسم مامانو بردو به هر دری زد که دیوونم کنه.موفق هم شدمثه یه کاخ سنگی بزرگ فرو ریختم.بابا واسه من فقط یه نسبت یا مثه خیلیا یه همراه و رفیق و پشتوانه نیستبابام واسه من کوه بدبختیامهچکشی که هر لحظه کوبیده میشد به روحم.کسی که نه میتونستم ازش فرار کنم و رهاش کنم و نه میشد به آغوشش پناه ببرمدوری ازش همونقدر ترسناک بود که نزدیک شدن بهشتعصبهای مزخرف و خشکش و بلاهایی که سر مامانم آورد رو چطور فراموش کنم؟ حبس کردن من رو تو اوج نوجوونی و روزهای شاد زندگیم چطور ببخشم؟ تنها گذاشتن منو تو اوج بی مادریم رو، ازدواج سریعش رو که اون روزها بدتر از خیانت بود واسه منه ۱۳ سالهبه هر بهونه ای تنها گذاشت منو،منو از همه زندگیش خط زد و تو تنهایی و افسردگیم کُشت.بعد از ازدواجم هیچ سراغی ازم نگرفت.از نظر اون مقصر جداییم خودم بودم.تو اون روزو شبای سیاه روند طلاق پیشم نبود.پشتم نبودحالا که دلم یکمی گرم شده و امیدوارتر از قبل شروع کردم اومده که چی! گند بزنه به زندگیم؟ نمیخوام هیچوقت ببینمشکل زندگیم بین همین دوراهی موندم.هیچوقت دلم نخواست ولی مجبور بودم به انجامش.فعلا برم یه جایی پیدا کنم یه دل سیر به حاا تخمیه خودم گریه کنم تا بعد که با پدرام ازین وجه مزخرف زندگیمم بگم فس فسم تموم شده باشه
درباره این سایت